UUID vs Auto-Increment ID
Wybór między UUID a tradycyjnymi auto-increment ID jest fundamentalną decyzją projektową bazy danych. Każde podejście ma wyraźne zalety i kompromisy. Ten przewodnik pomaga podjąć świadomą decyzję.
Auto-Increment ID
Auto-increment (1, 2, 3...) był tradycyjnym wyborem dla kluczy głównych przez dziesięciolecia. Zalety: Prosty i intuicyjny, mały rozmiar (4 bajty dla INT, 8 dla BIGINT), doskonała wydajność indeksowania (sekwencyjne wstawianie), łatwy do debugowania i logów, przyjazny dla użytkownika (krótkie, czytelne ID), sortowalna chronologicznie. Wady: Wymaga koordynacji bazy danych (nie można wygenerować przed wstawieniem), trudny do dystrybucyjnego skalowania (wymaga specjalnych strategii), wycieka informacje (całkowite rekordy są widoczne), sekwencyjny = przewidywalny (problemy bezpieczeństwa), łączenie danych z wielu źródeł powoduje kolizje. Najlepsze dla: Aplikacje pojedynczej bazy danych, dane nie wymagające łączenia, małe do średnie aplikacje, gdy widoczne ID są przydatne (numery zamówień, bilety).
UUID
UUID zapewniają globalna unikalność kosztem rozmiaru i złożoności. Zalety: Globalna unikalność bez koordynacji, rozproszzone generowanie (wiele systemów, offline), można wygenerować przed wstawieniem bazy danych, łączenie danych bez kolizji, nieprzewidywalny (lepsze bezpieczeństwo), brak ujawnienia całkowitych liczb rekordów. Wady: Większy rozmiar (16 bajtów binarny, 36 znaków string), wolniejsze indeksowanie (v4 jest losowy), trudniejszy do debugowania (długie ciągi), nieprzyjazny dla użytkownika (nie możesz powiedzieć "zamówienie 123"), nie sortowalne chronologicznie (v4), fragmentacja indeksu (v4 losowość). Najlepsze dla: Systemów rozproszonych/mikrousług, replikacji wielu głównych, aplikacji offline-first, połączonych systemów, API publiczne (ukrywa wewnętrzne liczby), wysokie wymagania bezpieczeństwa.
Hybrydowe podejście
Wiele systemów używa obydwu: UUID jako klucze główne (prawdziwa unikalność, rozproszenie), auto-increment jako widoczne ID (przyjazne dla użytkownika). Przykład schema: id (UUID, klucz główny), order_number (INT, auto-increment, unikalny, widoczny dla użytkownika), created_at (timestamp). Zapewnia: UUID dla integralności systemu i łączenia danych, numery sekwencyjne dla interfejsów użytkownika i obsługi klienta, najlepsze z obu światów przy niewielkiej złożoności.
Wypróbuj Narzędzie
Generator UUID